Jawa jest jedną z 17 508 wysp należących do Indonezji tworzących Archipelag Malajski. Ta niezwykła wyspa położna w Pacyficznym Pierścieniu Ognia - strefie bardzo częstych trzęsień ziemi i erupcji wulkanicznych, tętni życiem niezmiennie od najstarszych pradziejów Ziemi. Piąta co do wielkości wyspa archipelagu obecnie jest zamieszkała przez ok. 130 mln ludzi co powoduje że jest to jeden z najgęściej zaludnionych zakątków świata.
Jawa jest wyspą głównie wulkanicznego pochodzenia. Znajduje się na niej pasmo górskie, tworzące grzbiet rozciągający się ze wschodu na zachód. Pasmo to tworzą trzydzieści osiem gór, które niegdyś były aktywnymi wulkanami. Najwyższym wulkanem jest góra Semeru (3676 m n.p.m.). Najaktywniejszym wulkanem na Jawie, a także w całej Indonezji, jest Merapi (2968 m n.p.m.). Powierzchnia wyspy to ok. 139 000 km². Najdłuższa rzeka wyspy to Solo o długości 540 km., która ma swoje źródła w wulkanie Lawu a ujście w Morzu Jawajskim.
Pochodzenie nazwy wyspy jest niejasne. Ponoć pierwsi podróżnicy z Indii nazwali tak wyspę z powodu gęsto niegdyś tu rosnącej jáwa-wut (roślina zbożowa dawniej nazywana trawami), natomiast do tego czasu wyspa otrzymywała różne nazwy. Inne źródła tłumaczą pochodzenie nazwy od słowa "jaú" i jego wariacje oznaczają "nieznany", "odległy". W sanskrycie słowo "yava" oznacza jęczmień, z którego niegdyś słynęła wyspa. W najstarszym eposie Indii - Ramajanie wspomina się o wyspie Yavadvipa; Sugriva - wódz armii Ramy, wysłała swoich ludzi do Yawadvipy, w poszukiwaniu Sity.
 |
| Buddyjska świątynia Manjusrigrha obecnie zwana świątynią Sewu |
 |
| Kompleks świątynny Prambanan - największy w Indonezji poświęcony Brahmie, Wisznu oraz Śiwie |
 |
| Jedna z postaci na elewacji jednej ze świątyń Prambanan |
 |
| Centrum Yogyakarty |
Yogyakarta (czyt. Dżogdżakarta) to drugie co do wielkości miasto w środkowej części Jawy, położone u podnóża wulkanu Merapi. Mieszkańcy nazywają je potocznie Yogya (czyt. Dżogdża). Yogyakarta jest ważnym ośrodkiem sztuki jawajskiej. Wytwarza się tutaj piękne batiki, maski, wyroby ze srebra. Najważniejszym zabytkiem jest pałac sułtański Keraton z XVIII wieku.
Do 1755 r. miasto należało do sułtanatu Mataram, po jego podziale powstał m.in. sułtanat Yogyakarta, który później stał się protektoratem holenderskim. W czasie II wojny światowej pod okupacją japońską, w latach 1946-1950 pełniło czasowo funkcję stolicy Indonezji, gdyż Batawia - dziejsza Dżakarta, była okupowana przez Holandię. 27 maja 2006 miasto ucierpiało w wyniku trzęsienia ziemi o sile 6,2 stopnia w skali Richtera.
W pobliżu miasta znajduje się jeden z najważniejszych zabytków Indonezji - zespół świątyń Prambanan oraz największa buddyjska świątynia na świecie Borobudur.
 |
| Yogyakarta |
 |
| Riksze na ulicach Yogyakarty |
 |
| Skuter - podstawowy środek transportu Indonezyjczyków |
 |
| Gamelan - indonezyjska orkiestra muzyki tradycyjnej w pałacu Sułtana Keraton w Yogyakarcie |
Jednym z najbardziej reprezentatywnych elementów kultury indonezyjskiej jest gamelan - tradycyjna orkiestra towarzysząca tańcowi oraz teatrowi wayang (tatr cieni). Główną melodię wykonuje się na saronach i slenthemach - tradycyjnych indonezyjskich instrumentach należących do grupy metalofonów. Gamelan składa się także z różnorodnych gongów. Jedne zawieszone są pionowo (gong, suwukan, kempul), inne (kenong, ketuk, kempyang, bonang), umieszczone są poziomo. W skład gamelanu wchodzą również: flet (suling), instrumenty strunowe (rebab, siter lub celempung) i ksylofon (gambang).
(Link do koncertu orkiestry gamelan - Mebarung desa Singapadu Gianyar)
 |
| Ozdobna rozeta w pawilonie audiencyjnym pałacu Sułtana Keraton w Yogyakarcie |
 |
| Indonezyjska apsara podczas występu |
 |
| Muzyk grający na slenthem oraz tancerka - apsara |
 |
| Rama i Sita - scena z Ramajany - widowiska w amfiteatrze w Yogyakarcie |
Borobudur to miejsce bardzo ważne dla każdego buddysty. Ta buddyjska świątynia procesyjna położona jest w pobliżu miasta Magelang, na obszarze porośniętej dżunglą równiny Kedu. Powstała pomiędzy 750 a 850 r. n.e., kiedy na Jawie panowała zhinduizowana dynastia Śailendrów. Borobudur jest jednym z największych obiektów kultu buddyzmu na świecie. W 1991 roku kompleks świątynny Borobudur został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
 |
| Fragment elewacji świątyni Borobudur przedstawiające sceny z życia Buddy |
 |
| Budda patrzący na wschód - świątynia Borobudur |
Pomimo dużej populacji oraz wielkości obszaru wyspy Jawa jest etnicznie homogeniczna. Dwie grupy etniczne mają swoje korzenie na wyspie – Jawajczycy oraz Sundajczycy. Trzecią grupą są Madurowie, zamieszkujący wyspę Madura, którzy migrują na Jawę Wschodnią od XVIII wieku.
Ponad 90% Jawajczyków to Muzułmanie. Małe enklawy hinduskie można znaleźć na całej Jawie, jednakże największe skupisko wyznawców tej religii znajduje się na wschodnim wybrzeżu wyspy – najbliższym Bali. Chrześcijańskie komuny znajdują się głównie w większych miastach, a w niektórych rejonach wiejskich południowo-centralnej Jawy jest silnie rozpowszechniony kościół łaciński. Wyznawcy buddyzmu również skupiają się przede wszystkim w większych miastach. Wiara ta jest rozpowszechniona głównie wśród Chińczyków. Konstytucja indonezyjska uznaje sześć religii.
Dominującym językiem na wyspie jest jawajski, jednakże większość mieszkańców wyspy jest dwujęzyczna i porozumiewa się także po indonezyjsku.
 |
| Yogyakarta - dworzec kolejowy |
Administracyjnie wyspa podzielona jest na cztery prowincje: Banten, Jawę Zachodnia, Jawę Wschodnia i Jawę Środkowa oraz jeden region specjalny - Yogyakarta. Dżakarta, która jest stolicą Indonezji, jednocześnie jest okręgiem specjalnym na Jawie. Pod względem ilości mieszkańców jest to druga aglomeracja na świecie (ok 32 mln mieszkańców).
Mieszkańcy Jawy trudnią się przede wszystkim rolnictwem. Warunki klimatyczne panujące na wyspie sprzyjają dużym zbiorom w ciągu roku. Uprawy ryżu, manioku, kukurydzy, orzeszków ziemnych, herbaty, trzciny cukrowej, palmy kokosowej, kakaowca, kauczukowca.
Miejsce, którego nie można pominąć będąc na jawie to Park Narodowy Bromo-Tengger-Semeru. Znajduje się on we wschodniej Jawie, na wschód od Malang , na południe od Pasuruan i Probolinggo, a także na południowy wschód od Surabaya. Jest to jedyny obszar ochrony w Indonezji, który posiada tzw. morze piasku zwane po indonezyjsku Laut Pasir Tengger, na którym znajduje się kaldera starożytnego wulkanu Tengger, z którego wyłoniły się cztery nowe stożki wulkaniczne. Park Narodowy obejmuje łączną powierzchnię 5 250 hektarów i znajduje się na wysokości około 2100 m npm. Masyw zawiera także najwyższą górę na Jawie, górę Semeru (3676 m npm), cztery jeziora i 50 rzek.
Obszar w parku i wokół niego jest zamieszkany przez lud Tengger, jedną z niewielu znaczących społeczności hinduskich pozostających na wyspie Jawa. Ich populacja licząca około 600 000 mieszkańców skupia się w trzydziestu wioskach w odizolowanych górach Tengger, w tym na górze Bromo i obszarach w parku. Mieszkańcy Tengger są uważani za potomków imperium Majapahitów i wyznają lokalną religię bardzo podobną do tej na Bali czyli hinduizm balisjki - Agama Tirtha - Religia Świętej Wody.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz